Vorige week zat ik bij een uitvaartdienst van een voormalige buurman. Hij was een echt mensen mens, kenmerkend was zijn olijke oogopslag. Als er sneeuw lag schoven we samen de stoepen schoon.

Mijn buurman was een gelovig man. Ik zelf niet. Door negatieve ervaringen in mijn jeugd blijf ik verre van een geloof. Mijn buurman en ik respecteerden elkanders standpunten in deze.

Bij zijn uitvaart was de kerk goed gevuld. Alle dames droegen hoeden en waren gerokt. De psalmen werden langzaam gezongen.

De overdenkingen en preek van de dominee gingen voornamelijk over God. Ik merkte bij mezelf dat ik geïrriteerd werd hierover. Maar ik zit hier niet voor mijzelf, ik zit hier uit respect voor mijn buurman bedacht ik me.

Ik besloot echt te gaan luisteren naar wat de dominee vertelde. Zonder oordeel. Toen ik dit deed veranderde mijn irritatie in begrip. Ik luisterde van uit respect en begreep hierdoor wat het geloof voor deze gemeenschap inhield en betekende.
Goed luisteren doe je vanuit respect en oordeelvrij. Maar dit vergt wel veel oefening.

Wil je hier meer over weten, neem contact met me op en ik vertel er graag meer over.

Gisteren maakte ik telefonisch kennis met een collega coach. Na een paar minuten maakte ze de opmerking:”Ik kan merken dat jij een collega coach bent, want je bent niet bang voor stiltes in ons gesprek”. Deze opmerking zette mij later aan het denken.

Stiltes hebben een belangrijke functie in een gesprek. Je kunt even nadenken over wat je wilt gaan zeggen, of je laat datgene wat je gesprekspartner heeft gezegd even op je inwerken. Volgens mij mag je deze stiltes koesteren. Als je samen met je gesprekspartner de stilte “ervaart”, wordt het gesprek krachtiger.

Een persoonlijk praktijkvoorbeeld

Het eerste weekendje weg met Marloes was een weekendje Schiermonnikoog. We hadden nog geen relatie. Twee begin 30-ers, gewend aan ons eigen leven en eigen beslissingen. Zondag middag was de rek er wel een beetje uit en begonnen we aan de rit terug naar Zoetermeer. Ik vond het nodig om de stilte op te vullen, maar de respons werd snel minder en verdween op den duur. Deze stilte sprak voor zichzelf, maar bleek uiteindelijk erg krachtig.

Nu 25 jaar verder zijn Marloes en ik gelukkig getrouwd, trotse ouders van onze dochter. Af en toe, tijdens een lange autorit, kijken we elkaar even aan en memoreren de eerste stilte van onze terugreis van Schiermonnikoog.

Wil je ook ervaren hoe krachtig een stilte kan zijn, ik nodig je uit om een keer met mij in gesprek te gaan. Je kunt me bereiken op 06-42084168 of stuur een mailtje naar ruud@deluisterspiegel.nl

Is het volgende herkenbaar voor je: druk, druk, druk. Alle ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Als ik het volgende doel maar haal, dan word ik gelukkig. Maar uiteindelijk kost alles energie en loop je letterlijk leeg.

Jaren terug zat ik in het laatste jaar van de HEAO. Ik deed dit laatste jaar voor de tweede keer. Ik hoefde nog maar een paar vakken af te ronden en de afstudeerscriptie te maken en te verdedigen. Een makkie zou je denken. Toch werd ik vermoeider en vermoeider. Dit kon toch niet in de paar vakken zitten die ik nog moest doen, of in de afstudeerscriptie. Datgene wat mij op de been hield was het vooruitzicht op mijn reis naar Australië na mijn afstuderen.

Toen mijn beste vriendin aanraadde dat ik even afstand moest nemen om bij te tanken zei ik: “Ik heb geen probleem, ik ben gewoon een beetje moe”. Ik zag mijn eigen achterliggende vraag nog niet, ik was enkel bezig met overleven. Ik heb 14 dagen gelogeerd bij haar, veel gepraat, gehuild maar ook gelachen. Mijn achterliggende vraag werd helder.

Die vraag was: “Mag ik nu kiezen voor mijzelf?”

Ik ben op elf jarige leeftijd mantelzorger geworden, botste aan tegen dwingende geloofsovertuigingen thuis en mijn eigen lat ligt hoog. Meer dan genoeg om enkel in een overlevingsstand te gaan.

Ik leerde dat ik eerst afscheid moest nemen van het verleden voordat ik verder kon gaan met mijn toekomst. Ik zag in dat ik de lijntjes naar het verleden mocht doorknippen. Ik kreeg rust en duidelijkheid. Een paar maanden later studeerde ik af en vertrok naar Australië.

Doordat mijn vriendin de tijd nam om er voor mij te zijn en te luisteren is mijn leven veranderd.

Als jij je zelf herkent in dat je (te)veel ballen in de lucht wil houden en steeds holt naar het volgende doel en je geluk uitstelt, neem dan contact met mij op. Ik zal naar je luisteren.

Je kunt me bereiken via ruud@deluisterspiegel.nl of 06-42084168.

Mijn buurvrouw zegt vaak dat ik haar voorbeeld ben.
Ik ben altijd met veel dingen bezig. Ik heb een eigen onderneming en ik doe dingen
die ik leuk vind en waar ik energie uit haal. Naast ondernemer ben ik ook moeder voor
mijn kinderen . Ik heb een partner. Ik heb een brede interesse, ga graag uit eten, naar
de bioscoop en theater. Natuurlijk probeer ik te sporten voor mijn conditie, maar dat
schiet er regelmatig bij in.
Wat mijn buurvrouw niet weet is dat ik s nachts wakker lig van mijn zorgen.
Ik leg mijn eigen lat best wel hoog en wil alles graag zo goed mogelijk doen. Ik wil
altijd alle ballen hoog houden: plezier houden in mijn werk, de ideale moeder en
partner zijn, over alles kunnen meepraten, een vol sociaal leven hebben, unieke
authentieke vakanties houden en ook nog uitrusten.
Mijn drukke leven resulteert in een druk hoofd. Alle ballen hoog te houden geeft mij
stress. Ik moet er niet aan denken dat er iets gebeurt met mijn kinderen of partner.
Eigenlijk is dat mijn grootste angst. Werk komt dan eigenlijk op de tweede plaats,
maar dat is iets wat ik nooit hardop kan zeggen.
Al met al kost alles mij veel energie en al dit gepieker levert buikpijn op. Ik voel me
vaak al uitgeblust voor dat de dag begint. Ik geniet minder van mijn kinderen, maak
vaak ruzie met mijn partner. Diep in mij zelf denk ik regelmatig: hoe hou ik dit allemaal
vol.
Als ik zelf uitval kan ik dan nog wel een voorbeeld zijn voor mijn kinderen? Uitvallen is
geen optie dus ik zet mijn glimlach op en buffel door met een vol hoofd. Tot dat……

Herken je dit en wil je Rust in je hoofd, ga met mij in gesprek.