De kracht van de stilte

Gisteren maakte ik telefonisch kennis met een collega coach. Na een paar minuten maakte ze de opmerking:”Ik kan merken dat jij een collega coach bent, want je bent niet bang voor stiltes in ons gesprek”. Deze opmerking zette mij later aan het denken.

Stiltes hebben een belangrijke functie in een gesprek. Je kunt even nadenken over wat je wilt gaan zeggen, of je laat datgene wat je gesprekspartner heeft gezegd even op je inwerken. Volgens mij mag je deze stiltes koesteren. Als je samen met je gesprekspartner de stilte “ervaart”, wordt het gesprek krachtiger.

Een persoonlijk praktijkvoorbeeld

Het eerste weekendje weg met Marloes was een weekendje Schiermonnikoog. We hadden nog geen relatie. Twee begin 30-ers, gewend aan ons eigen leven en eigen beslissingen. Zondag middag was de rek er wel een beetje uit en begonnen we aan de rit terug naar Zoetermeer. Ik vond het nodig om de stilte op te vullen, maar de respons werd snel minder en verdween op den duur. Deze stilte sprak voor zichzelf, maar bleek uiteindelijk erg krachtig.

Nu 25 jaar verder zijn Marloes en ik gelukkig getrouwd, trotse ouders van onze dochter. Af en toe, tijdens een lange autorit, kijken we elkaar even aan en memoreren de eerste stilte van onze terugreis van Schiermonnikoog.

Wil je ook ervaren hoe krachtig een stilte kan zijn, ik nodig je uit om een keer met mij in gesprek te gaan. Je kunt me bereiken op 06-42084168 of stuur een mailtje naar ruud@deluisterspiegel.nl

/door

Ik heb geen probleem, ik ben gewoon een beetje moe

Is het volgende herkenbaar voor je: druk, druk, druk. Alle ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Als ik het volgende doel maar haal, dan word ik gelukkig. Maar uiteindelijk kost alles energie en loop je letterlijk leeg.

Jaren terug zat ik in het laatste jaar van de HEAO. Ik deed dit laatste jaar voor de tweede keer. Ik hoefde nog maar een paar vakken af te ronden en de afstudeerscriptie te maken en te verdedigen. Een makkie zou je denken. Toch werd ik vermoeider en vermoeider. Dit kon toch niet in de paar vakken zitten die ik nog moest doen, of in de afstudeerscriptie. Datgene wat mij op de been hield was het vooruitzicht op mijn reis naar Australië na mijn afstuderen.

Toen mijn beste vriendin aanraadde dat ik even afstand moest nemen om bij te tanken zei ik: “Ik heb geen probleem, ik ben gewoon een beetje moe”. Ik zag mijn eigen achterliggende vraag nog niet, ik was enkel bezig met overleven. Ik heb 14 dagen gelogeerd bij haar, veel gepraat, gehuild maar ook gelachen. Mijn achterliggende vraag werd helder.

Die vraag was: “Mag ik nu kiezen voor mijzelf?”

Ik ben op elf jarige leeftijd mantelzorger geworden, botste aan tegen dwingende geloofsovertuigingen thuis en mijn eigen lat ligt hoog. Meer dan genoeg om enkel in een overlevingsstand te gaan.

Ik leerde dat ik eerst afscheid moest nemen van het verleden voordat ik verder kon gaan met mijn toekomst. Ik zag in dat ik de lijntjes naar het verleden mocht doorknippen. Ik kreeg rust en duidelijkheid. Een paar maanden later studeerde ik af en vertrok naar Australië.

Doordat mijn vriendin de tijd nam om er voor mij te zijn en te luisteren is mijn leven veranderd.

Als jij je zelf herkent in dat je (te)veel ballen in de lucht wil houden en steeds holt naar het volgende doel en je geluk uitstelt, neem dan contact met mij op. Ik zal naar je luisteren.

Je kunt me bereiken via ruud@deluisterspiegel.nl of 06-42084168.

/door